தொலையும் நான்………. தொலைவில் நீ!

உன் தொலைபேசி
அழைப்பிற்க்காக
காத்திருக்கின்றேன்.

வேகு நேரமாகியும்
உன் அழைப்பின்றி
அதிர்ந்து நொருங்குகின்றது
மனம்.

பிறகு உன் அழைப்பொலி
கேட்டு வேகமெடுத்த தொடர்
வண்டியைப்போல் இதயத்துடிப்பின்
வேகம் உயர்ந்து சுற்றமும் மங்களாய்
மறைந்தோடுகின்றது.

நடுங்கும் விரல்களை
நிறுத்த முடியாமல்
தடுமாறி எடுக்கின்றேன்
முந்தகூவியை.

எதிர்முனையில் நீ
எப்போதும் போல்
நிதானமாய் சிரிக்கின்றாய்.

என்காதுகளில் வந்து
விழுகின்றது உன் சிரிப்பொலி
பனிக்கட்டியை தூளாக்கியது போல்

ஒலி கடத்தும் ஊடகம்
முதன் முதலில் குளிர்
கடத்துகின்றது உன்னால்.

உனக்காக வைத்திருந்த
வார்த்தைகளனைத்தும்
உதிர்ந்து ஊமையாகி
நிர்கின்றேன் எப்போதும் போல.

எல்லாம் பேசிமுடிந்து
நம் தொடர்பை துண்டிக்கின்றாய்
உயிரின் ஓரத்தில் வலிக்கின்றது.

மீண்டும்
நினைத்துக் கொண்டேன்
உன் அடுத்த அழைப்பிலாவது
நான் தொலைந்து போகாமலிருக்க
வேண்டுமென.